Bezpieczeństwo żywnościowe najczęściej rozpatrywane jest w trzech aspektach: rozporządzalności, dostępności i adekwatności. Rozporządzalność oznacza „posiadanie wystarczającej ilości żywności dostępnej dla całej ludności w określonym czasie, aby potrzymać ludzkie życie”. Dostępność rozumiana jest jako brak ograniczeń w podaży żywności, zaś adekwatność dotyczy zbilansowanej, bezpiecznej żywności.

Z powodu trwających do niedawna upałów stan wód w polskich rzekach jest alarmujący. Sytuacja miejscami jest krytyczna, a przez to zdarza się, że mieszkańcom brakuje wody w studniach czy kranach.

Poruszając temat bezpieczeństwa żywności w Polsce, warto zwrócić uwagę na przepisy, obowiązujące w naszym kraju. Obecnie produkty rolne, które spożywamy mogą bowiem pochodzić z każdego zakątka świata. Dlatego ważne jest, aby zaostrzające się wciąż przepisy i regulacje prawne dotyczące żywności były konsekwentnie stosowane przez powołane do tego instytucje i organy kontrolne.

Większość polskich gleb posiada niską naturalną zasobność w magnez. Warto brać pod uwagę zapotrzebowanie pokarmowe roślin w zakresie tego mikroelementu, by uniknąć niepotrzebnych strat w uprawach.

Bezpieczeństwo żywnościowe stanowi obecnie jedno z największych wyzwań, przed którymi stoją rolnictwo i branża nawozowo-chemiczna. Jak wygląda to w praktyce, zarówno globalnie, a także patrząc z perspektywy naszego kraju? Odpowiedzi udzielają autorzy raportu „25 lat polskiego rolnictwa. Bezpieczeństwo żywnościowe w Europie”.

Polskie rolnictwo potrzebuje impulsu modernizacyjnego. Rodzime gospodarstwa wymagają zwiększenia nakładów na innowacje, lepszego wykorzystania istniejących zasobów oraz podwyższania poziomu produktywności, w związku z rosnącą konkurencją globalnych koncernów spożywczych. Tylko takie rolnictwo będzie mogło sprostać wyzwaniom globalizacji.

Żaden z krajów Unii Europejskiej nie ma tak dużego potencjału rolniczego jak Polska. Mimo to, nie potrafimy dostatecznie dobrze wykorzystać możliwości płynących z naszego położenia. Jednym z problemów jest przede wszystkim niska produktywność polskiego rolnictwa.

Polsce nie grozi utrata bezpieczeństwa żywnościowego. Jest jednak wiele rzeczy, które można zrobić dla jego zwiększania. Większość z nich możliwa jest tylko dzięki przemyślanej polityce rolnej.

W ciągu ostatniego ćwierćwiecza, polskie rolnictwo przeszło znaczącą transformację, której przyczyn należy upatrywać m.in. we wzroście sprzedaży produktów rolno-spożywczych na rynkach zagranicznych. To dzięki niemu polskie rolnictwo stało się jedną ze strategicznych gałęzi rodzimej gospodarki.

Embargo Kremla na polską żywność, konflikt rosyjsko-ukraiński, Europejski Szczyt Klimatyczny – wszystkie te wydarzenia ubiegłego roku nie pozostały bez wpływu na rynek żywności i nawozów w Polsce. Wyznaczyły one ponadto kierunek zmian, w którym podążyć musi nie tylko Polska, ale i cała Europa, jeśli poważnie myśli ona o zapewnieniu bezpieczeństwa żywnościowego mieszkańcom Starego Kontynentu.